ผมสิบวช ซาดต๊อซาด ตอบแทนพระศาสนา

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ.2554

ผลการปฏิบัติธรรมนั่งสมาธิ(Meditation)

ตอน ผมสิบวช ซาดต๊อซาด ตอบแทนพระศาสนา    

 

 

 

 

ผลการปฏิบัติธรรมของพระธรรมทายาท
รุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์
ตอน ผมสิบวช ซาดต๊อซาด ตอบแทนพระศาสนา
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

    กระผมพระธรรมทายาท สุภจัน สุภชโย อายุ 28 ปี บวชในโครงการรุ่นเข้าพรรษา ปี พ.ศ. 2554 ที่ศูนย์อบรมธุดงคสถานอุบลราชธานี ขณะนี้กำลังอบรมเป็นพระนวกะพรรษา 1 อยู่ที่ระเบียง 3 วัดพระธรรมกาย อยู่ใกล้ๆหลวงพ่อแค่นี้เองครับ(ภาพที่ 1)

 

 

 

พระธรรมทายาท  สุภจัน  สุภชโย

    ผมมาจากดินแดนที่เต็มไปด้วยธรรมชาติอันอุดม เมืองละครเพ็ง แขวงสาละวัน สปป.ลาว ครับ การได้มาบวชในโครงการของหลวงพ่อ เป็นความฝันอันสูงสุดของผม เพราะก่อนหน้านี้ ผมได้แต่ดู DMC ผ่านจานดาวเทียมอยู่ที่ฝั่งลาว พอมองเห็นภาพพระสงฆ์จำนวนมากๆ มองเห็นหลวงพ่อในจอทีวี ผมก็เกิดความเลื่อมใส ทำให้ผมใฝ่ฝัน อยากข้ามฝั่งโขงมาบวชที่วัดพระธรรมกายประเทศไทยจริงๆ เลยครับ ผ่านไปไม่นาน โยมแม่ของผมก็ข้ามโขง ไปบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ที่วัดศรีบุญเรือง จ.อุบลราชธานี พอจบโครงการกลับมาที่บ้านแล้วท่านก็เอาบุญมาฝาก และเอาใบสมัครโครงการบวชพระ รุ่นเข้าพรรษา มาฝากผมด้วย ตอนนั้นผมดีใจมาก รีบเขียนใบสมัครทันทีเลยครับ พอมาบวชแล้ว นอกจากผมจะพยายามฝึกอ่าน-เขียนภาษาไทยให้ได้มากขึ้นแล้ว ยังพยายามพูดไทยให้ชัดด้วย แล้วก็ตั้งใจฝึกฝนตัวเองในทุกรูปแบบ และตั้งใจดูหลวงพ่อผ่านทาง DMC ทุกวัน เพราะมองเห็นหลวงพ่อแล้ว สบายใจมากครับ

    

       หลวงพ่อครับ ตอนอยู่ที่ศูนย์อบรม ผมก็ขยันนั่งสมาธิทุกวันนะครับ แต่นั่งยังไงๆ ก็มีแต่มืด เมื่อย แล้วก็มึน  ผ่านไป 3 เดือนก็ไม่เห็นอะไร ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย แต่ผมก็ไม่ท้อนะครับ ผมคิดว่าเห็นก็ช่างไม่เห็นก็ช่าง จนผมได้มาอบรมเป็นพระนวกะพรรษา 1 ที่วัดพระธรรมกาย บุญก็ส่งผล บันดาลให้หลวงพ่อองค์จริงๆ เมตตามานำพระธรรมทายาทนั่งสมาธิ ที่ห้องแก้วสารพัดนึก วันแรกที่หลวงพ่อมา ผมนั่งอยู่ตรงริมทางเดิน ทำให้มองเห็นหลวงพ่อชัด ผมรู้สึกปลื้มมาก   หลวงพ่อบอกว่า “เวลานั่ง ไม่ต้องเค้น อย่าเคร่งมาก” พอนั่งตามที่หลวงพ่อบอก ผมรู้สึกว่าใจมันดีมากเลย ตัวก็โล่งๆโปร่งๆเหมือนจะลอยได้เลยครับ สักพักก็วูบไป แล้วก็มีแสงสว่างฟึบเข้ามา สว่างอยู่ในท้องผม เป็นก้อนใหญ่เหมือนลูกปิงปอง ผมก็นั่งทำตัวนิ่งๆ แสงสว่างก็เปล่งรัศมีแผ่ออกมาเป็นวงๆ แล้วผมก็เห็นเหมือนพระพุทธรูป มีสีขาวเหมือนกระดาษ มีประกายวับๆ อยู่ตรงกลางลูกปิงปองครับ ผมรู้สึกโล่งสบาย จิตใจมันสดใส เหมือนคนที่มีความสุขมากๆเลยครับ พอลืมตาแล้ว องค์พระก็ยังอยู่ แล้วไม่ว่าจะทำอะไร ผมจะพยายามเอาใจมาไว้ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา ยิ่งถ้าหลวงพ่อเมตตามานำนั่ง ผมก็จะยิ่งเห็นองค์พระชัดเจนกว่าเดิม ตอนนี้องค์พระกลายเป็นแก้วใสๆทั้งองค์แล้ว และมีรัศมีสว่างมากขึ้นอีกด้วย เหมือนหลวงพ่อมาต่อบุญให้ผมเลยครับ

 

 

      หลวงพ่อครับ ตอนแรกผมแอบคิดว่า ถ้าจบโครงการแล้ว ผมจะลาสิกขากลับเฮือนที่เมืองลาว แต่พอผมได้ไปเดินธุดงค์ธรรมชัย พัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง ทำวัดให้สะอาด ได้ไปบิณฑบาตโปรดญาติโยม ทำให้ผมภูมิใจในความเป็นพระ และรู้สึกว่าชีวิตพระ เป็นชีวิตที่มีคุณค่ามาก ผมปลื้มมากจนอยากบวชต่อ ไม่อยากลาสิกขาแล้วครับ พอโยมแม่รู้ ท่านก็อนุโมทนาบุญใหญ่เลย ท่านบอกว่า “บ่-อยากให่ พระสึก ได้เห็นผ่าเหลือง พระลูกซาย เฮ็ดให่ โยมแม มีความสุข ปลื้มอีหลี่”  

 

 

 

พระธรรมทายาท สุภจัน  สุภชโย  ในท่า Peace Position

        แล้วตอนนี้ผมก็ใจจดใจจ่อ อยู่กับการที่จะได้ไปเดินธุดงค์ สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ผมอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจังเลยครับ ผมจะได้ไปประกาศให้คนทั้งโลกได้รู้ถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่ของหลวงปู่ครับ
    

      ขะน้อย (ผม) ขอเป็นพระลูกซาย ของหลวงพอได้บ่ ถ่าได้ ผมสิบวชมื่อต๊อมื่อ เดือนต๊อเดือน ปีต๊อปี ซาดต๊อซาด ขะน้อยขอฝากเนื้อฝากโตนำเด้อครับ ขอให้หลวงพ่อ มีอายุมั่นขวัญยืนอยู่กับพระศาสนาตลอดไปครับ

รับชมมิวสิควิดีโอ ผ้าชุดสุดท้าย

http://goo.gl/QJ4Cw